Biegowy język

alfabet

źródło: http://cowbird.com/story/8829/Humanica_Alfabet/

Bieganie to prosty sport. Często mówi się, że najprostszy z możliwych. Jednak gdy przeciętny śmiertelnik posłucha rozmowy dwóch, ostro wkręconych w temat biegania maratończyków to zastanawia się czy faktycznie rozmawiają oni po polsku. Powiedzmy, że jeden mówi tak: Stary! To była rzeźnia. Pejs leciał równo, ale po dwudziestym odezwało się pasmo i żeby zmniejszyć dyskomfort, to starałem się robić lepszą kołyskę. No wiesz – supinować mocniej. Po agrafce wciąłem żelka, żeby nie zderzyć się ze ścianą. Na bufecie złapałem jakieś izo i wodę. Po trzydziestym Garmin pokazywał, że wchodzę już w trzeci zakres, chociaż nie robiłem żadnych głupich interwałów – trzymałem rytm. Powiem ci, że noga już pod koniec nie podawała.Ostatni kilometr biegłem ile fabryka dała, chociaż nie miałem szans na PB. Chyba trochę zaniedbałem core i dlatego w drugiej połówce nie było lekkości…Generalnie fajna impreza. Było z kim biegać…

Jak powszechnie wiadomo własny slang mają: więźniowie, punkowcy, fani gier komputerowych, marketingowcy, informatycy czy koła gospodyń wiejskich. Biegacze nie są gorsi i też swój język mają. Poniżej zamieszczam mini słowniczek biegacza (joggera, runnersa, tuptacza, ultrasa, średniaka, długasa). Lektura tych terminów pomoże dogadać się z tą specyficzną grupą społeczną. Jedziemy.

Agrafka – nawrót na trasie biegu. Najczęściej na agrafce znajduje się pachołek, sędzia lub osoba spisująca numery zawodników, czasem mata elektronicznego systemu pomiaru czasu.

BNP – Bieg z narastającą prędkością – zazwyczaj złożony z elementów: biegu w tempie konwersacyjnym (bieg w którym, bez odczuwania dyskomfortu, możemy rozmawiać), biegu ciągłego (WB2)- patrz zakres drugi i WB3- patrz zakres trzeci. Istotą BNP jest zwiększanie prędkości biegu wraz z pokonywanym dystansem. Jest to jeden z bardziej wymagających środków treningowych.

BPS – Bezpośrednie przygotowanie startowe – jak jest rodzajem mezocyklu (zwykle trwa od 4 do 8 tygodni) w okresie startowym, którego celem jest przystosowanie organizmu biegacza do warunków, w jakich będą rozgrywane priorytetowe zawody.

Blachy/złomw ten uroczy sposób określa się medale z ukończonych zawodów.

Bufet –  miejsce w którym wolontariusze podają wodę, izotoniki i inne smakołyki.

Core (core stability) – ćwiczenia wzmacniające tzw. mięśnie głębokie .

Chipniewielki czujnik, montowany przeważnie przy bucie, dzięki któremu zawodnik uzyskuje oficjalny czas zawodów.

Cross przełaje/ biegi przełajowe.

Czas netto/bruttow rezultatach z zawodów podawany jest zazwyczaj czas netto i brutto. Różnica pomiędzy nimi to czas jaki upłynął zanim zawodnik matę pomiarową na linii startu, od której chip zaczął działać. Wynik netto pokazuje faktyczny czas biegu na danym dystansie. Różnica między dwoma czasami jest tym większa im dalej biegacz stoi od linii startu. Na wielotysięcznych maratonach zawodnicy z końca startu mogą przedzierać się nawet kilkadziesiąt minut.

Długaszawodnik specjalizujący się w długich dystansach.

DNF i DNS –  did not finish – zawodnik nie ukończył biegu oraz DNS – did not start, czyli nie wystartował.

Endorfinyulubiony związek chemiczny biegaczy, zwany hormonem szczęścia.

Fartlekw wolnym tłumaczeniu jest to tzw. zabawa z prędkością (ang. speed play) , wymyślona w latach 30 ubiegłego wieku. Jest to metoda treningu mająca kształtować jednocześnie szybkość i wytrzymałość jakkolwiek dziwnie to nie brzmi.

Garmin – producent gadżetów do biegania (m.in. pulsometrów).

Interwał – bieg przerywany, praca podzielona jest na określone odcinki, a przerwy wypoczynkowe są skrócone co powoduje wykonanie każdej kolejnej pracy na niepełnym wypoczynku. Cholernie nieprzyjemna jednostka treningowa.

Izo – napój izotoniczny/ izotonik

Jack Daniels napój bynajmniej nieregeneracyjny lub słynny, amerykański trener.

Jest z kim biegać – jest duża konkurencja podczas zawodów/ spora liczba dobrych biegaczy.

Jogger – nie mylić z Jaggerem. Zdaje się, że Jacek Fedorowicz mawiał: Biegacz to jest ten, który biegnie przede mną, a jogger to ten co jest za mną. Podpisuję się pod tym stwierdzeniem.

Kadencja –  ilość kroków wykonywanych przez biegacza (tudzież chodziarza) w ciągu jednej minuty. Kiedyś mierzono ją tylko przy użyciu stopera, dziś taką funkcję posiada również szereg pulsometrów.

Kalkulator treningowyprogram- wróżka, którego głównym zadaniem jest przeliczanie i przewidywanie czasu na docelowym dystansie, na podstawie wyników z dystansów krótszych.

Kołyska – takie przemieszczenie stopy po podłożu, że wydaje się jakby naśladowała ruch kołyski. Zazwyczaj przejście zaczyna się od pięty, poprzez śródstopie i kończy się na palcach. Kołyska przechodzi zewnętrzną częścią stopy.

Negative Splitsposób pokonywania dystansu, głównie na maratonie, gdzie pierwszą połowę biegnie się wolniej, a drugą nieco szybciej. Tu ciekawostka. Chociaż to najskuteczniejsza metoda pokonywania maratonów to i tak niewiele osób w ten sposób  biega.

Noga podaje –  to znaczy, że biegaczowi biegnie się lekko i przyjemnie.

OWB1 – Ogólna Wytrzymałość Biegowa w I zakresie, czyli podstawowy środek treningowy, który kształtuje wytrzymałość biegową, potrzebną na długich dystansach. Jest to ten rodzaj treningu, w którym biega się na prędkości komfortowej, umożliwiającej swobodne oddychanie, a nawet rozmowę.

Pasmo – syndrom pasma biodrowo-piszczelowego. Częsta kontuzja biegaczy objawiająca się bólem kolana po jego zewnętrznej stronie, spowodowana zbytnim napięciem mięśni biegnących od biodra do piszczeli.

PBz ang. personal best, rekord życiowy, życiówka. Jak zwał tak zwał.

Pejs (pacemaker)– nie jest to biegacz z Izraela, ale zając czyli osoba nadająca tempo biegu (biegnąca na ustalony wcześniej czas). Pacemaker  pomaga biegaczom dobrze rozłożyć siły. Pacemakerzy nie zawsze biegną równym tempem, czasem przyjmują taktykę Negative Split.

Pronacja – naturalny ruch stopy do wewnątrz, który wykonuje ona podczas biegu. A konkretnie podczas procesu przetaczania stopy z pięty na palce.

Próg mleczanowy – zwany progiem przemian tlenowych. Jest ostatnim obciążeniem treningowym, po którego przekroczeniu stężenie kwasu mlekowego we krwi wzrasta.

Przebieżki – ich celem jest pobudzenie (dogrzanie) organizmu (dystans od 80m do 300m).

Przetarciejest to start kontrolny przed startem docelowym.

Pudłoznane nie tylko w bieganiu podium.

Pułap tlenowy (VO2max) – maksymalną ilość tlenu, jaką ustrój może pochłonąć w jednostce czasu. Ważny parametr wytrenowania biegacza.

Rozbieganie – wolny bieg na koniec treningu; inaczej schłodzenie.

Roztrenowanieokres regeneracji organizmu po sezonie treningowym. Trwa on zazwyczaj kilka tygodni, po ostatnim ważnym starcie jesiennym.

Siła biegowa – to nie ma nic wspólnego z filozofią wschodu. Są to ćwiczenia kształtujące siłę: skipy, wieloskoki, podbiegi.

Stopa neutralna – (tzw. szwajcar) stopa przetacza się względnie prosto (ani za mocno do środka, ani za mocno do zewnątrz).

Strefy startoweto wydzielone obszary za linią startu, w których zawodnicy grupują się według czasów jakie zakładają na mecie. Na maratonie takie strefy są podzielone zazwyczaj co 15 minut i oznaczone są tabliczkami.

Stretchingrozciąganie mięśni. Stosuje się różne metody rozciągania (np. statyczne, PNF itp. itd.).

Supinacja – supinacja to z kolei ruch do zewnątrz. Biegacz spada na piętę i zamiast wykonać ruch do wewnątrz, zamortyzować wstrząs, jego stopa „leci” na zewnątrz.

Ściana – jest to moment kryzysu psychofizycznego w trakcie maratonu, który przychodzi zazwyczaj między 30 a 40km. Jest to efekt wyczerpania energetycznego oraz braków w wytrenowaniu. Ściana ma wiele twarzy, ale nie będę o tym pisał, żeby nie zrażać do biegania:)

Średniakbiegacz trenujący średnie dystanse.

Ultras – biegacz dystansów ultra, czyli dłuższych niż maraton.

WB1 (zakres pierwszy) – wytrzymałość biegowa w pierwszym zakresie , określana również jako rozbieganie.  Intensywność wysiłku do 75% tętna maksymalnego.

WB2 (zakres drugi)–  wytrzymałość biegowa w drugim zakresie. Rozwija wytrzymałość ogólną oraz podnosi poziom pułapu tlenowego.  Intensywność wysiłku pomiędzy 75%, a 85% tętna maksymalnego.

WB3 (zakres trzeci)– wytrzymałość biegowa w trzecim zakresie.  Zakres tętna maksymalnego 80%-90%.

WB – wycieczka biegowa- praca z zakresu WB1, ale czas trwania dłuży (powyżej 1,5h 20-25km).

Weteranwbrew nazwie to nie biegacz-emeryt. W bieganiu weteranem zostaje się z chwilą ukończenia 35 roku życia.

WT –  wytrzymałość tempowa – bieg ze stałą prędkością na całym odcinku (300m-800m).

Zabawa biegowa – wprowadzona jest do treningu jako forma przejścia do biegania trzeciego zakresu, który pojawi się później. Jak sama nazwa wskazuje jest to zabawa, mniej ścisła forma treningu niż tempo lub zakresy. W zabawie biegowej określony jest tylko czas trwania wysiłku, nie ma podanego dystansu ani tempa. Te sprawy regulowane są samopoczuciem.

Zajechanie – przetrenowanie; przyczyny, jak się zapewne domyślacie, są różne.

Zakwasy – mikrouszkodzenia mięśni, które błędnie były utożsamiane z produkcją dużej ilości kwasu mlekowego zalegającego w mięśniach.

Żelki – żele energetyczne

Źródła:

http://natural-born-runners.pl/Pronacja-czy-supinacja–cinfo-pol-26.html

http://pzumaratonwarszawski.com/node/10322

http://biegologia.pl/biegowy-slang-ktory-musisz-znac/

http://portalaktywni.com/aktualnosci/slowniczek-biegacza/

2 myśli nt. „Biegowy język

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.