Trzej królowie z Trinergy. Na mecie widzieli niejedną gwiazdkę.
18 stycznia, godzina 11:00. Temperatura: 3* Celcjusza, prędkość wiatru: 4 km/h. Gdybym pobiegł słabo, nie mógłbym nawet zrzucić winy na pogodę. Warunki atmosferyczne, jak na tę porę roku, są niemal idealne do biegania. Na starcie XXXII Biegu Chomiczówki, jak co roku, melduje się spora grupa wyśmienitych biegaczy. Moim celem jest złamanie 59 minut. Dobre miejsce w kategorii, w tej imprezie, jest (jak na razie) nieosiągalne.
źródło: http://cowbird.com/story/8829/Humanica_Alfabet/
Bieganie to prosty sport. Często mówi się, że najprostszy z możliwych. Jednak gdy przeciętny śmiertelnik posłucha rozmowy dwóch, ostro wkręconych w temat biegania maratończyków to zastanawia się czy faktycznie rozmawiają oni po polsku. Powiedzmy, że jeden mówi tak: Stary! To była rzeźnia. Pejs leciał równo, ale po dwudziestym odezwało się pasmo i żeby zmniejszyć dyskomfort, to starałem się robić lepszą kołyskę. No wiesz – supinować mocniej. Po agrafce wciąłem żelka, żeby nie zderzyć się ze ścianą. Na bufecie złapałem jakieś izo i wodę. Po trzydziestym Garmin pokazywał, że wchodzę już w trzeci zakres, chociaż nie robiłem żadnych głupich interwałów – trzymałem rytm. Powiem ci, że noga już pod koniec nie podawała.Ostatni kilometr biegłem ile fabryka dała, chociaż nie miałem szans na PB. Chyba trochę zaniedbałem core i dlatego w drugiej połówce nie było lekkości…Generalnie fajna impreza. Było z kim biegać…
źródło: Archiwum Fundacji Maratonu Warszawskiego
Już za tydzień kolejna edycja Maratonu Warszawskiego. Biegu dla mnie szczególnego, ponieważ to w Warszawie, siedem lat temu, debiutowałem na dystansie 42 km i 195 metrów. 28 września na starcie MW stanie ponad 10 tysięcy biegaczy. Tym samym bieg przystąpi do walki o awans do pierwszej ligi maratonów europejskich. Mam cichą nadzieję, że za kilka lat MW będzie równie liczny jak maraton w Berlinie czy Paryżu.
Dzień po tłuszczańskim sprawdzianie wybrałem się na I BMW Półmaraton Praski. Skusiła mnie szybka trasa i niska opłata startowa. Jednak kiedy porównam zawody biegowe z triathlonowymi, to każda opłata startowa jest niska. Cieszę się, że wreszcie warszawska Praga doczekała się imprezy biegowej z prawdziwego zdarzenia. To miał być start kontrolny moich możliwości przed wrześniowym maratonem. Nie ukrywam, że liczyłem na życiówkę. Moim założeniem było połamanie 1h 20 minut.
W tym roku postanowiłem wystartować na lokalnym podwórku dwukrotnie. Pierwszy raz w Biegu Cichociemnych i drugi w V Biegu Bobra. Impreza dobrze wpasowała się w mój kalendarz przygotowań do Maratonu Warszawskiego. Był to bieg szczególny, ponieważ zawodnicy, startujący w tej edycji, oddali hołd pomysłodawcy Biegu Bobra, zmarłemu niedawno, Stanisławowi Stolarczykowi.
Gdzie jest Wally?
Bieg Cichociemnych poświęcony jest pamięci żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych, którzy podczas II wojny światowej byli desantowani do okupowanej Polski. Zrzuty komandosów miały miejsce m.in. w rejonie Dąbrówki (powiat wołomiński) czyli kilka kilometrów od Krusza – miejscowości w której organizowany był bieg. Tyle o historii. Teraz kilka słów o samym biegu.
źródło: www.lodzmaraton.pl/
Łódź to miasto, które chciałem odwiedzić pod kątem biegania już dawno temu. Miałem jednak z różnych przyczyn pod górkę. W tym roku jednak udało się.
Mój plan na tę imprezę zakładał zrobienie lekkiego treningu – długiego wybiegania w strefie tlenowej. Nie miałem zamiaru bić życiówek, czy specjalnie szarpać się. Zgłosiłem się jako zając , który doholuje grupkę biegaczy na czas: 3h 45min. Zającowanie ma swoje plusy: ciągła interakcja z biegaczami, fajna zabawa, a poza tym – poczucie że robi się coś przydatnego. Czytaj dalej
Na kilka miesięcy przed startem wiedziałem , że będzie to najliczniejszy pod względem frekwencji półmaraton w Polsce. Po prostu musiałem w nim uczestniczyć. Bardzo chciałem być nie tylko jednym z wielu biegaczy, ale dołożyć coś od siebie. Chciałem być pacemakerem, by stać się częścią tego wydarzenia – dla mnie – największego święta biegania na wiosnę w Polsce. W biegach pod szyldem Fundacji Maratonu Warszawskiego startuję od 2007 roku i od tamtej pory sporo się zmieniło w polskim bieganiu i polskiej świadomości odnośnie biegania. Niesamowicie cieszy, że tegoroczny Półmaraton Warszawski jest na 5 miejscu w Europie jeśli idzie o ilość zawodników w nim startujących.
Po solidnie przepracowanej zimie chciałem ustanowić nową życiówkę w półmaratonie. Należało zaplanować dogodne miejsce i termin do realizacji tego celu. Zależało mi , żeby bieg był niedaleko Warszawy, a trasa niezbyt wymagająca – tzn. możliwie płaska. Przeszukałem w internecie, które „połówki” można by pobiec na wiosnę i postawiłem na Pabianice.
Z Warszawy dojazd do tej miejscowości zajmuje około dwóch godzin, więc nie musiałem wstawać bardzo wcześnie. Pabianice przywitały mnie mżawką. Jeśli chodzi o warunki atmosferyczne tego dnia to jak dla mnie były idealne. Chłodno, bezwietrznie, lekki deszczyk, który pozwalał oddychać pełną piersią. Byłem dobrej myśli.
Jak co roku na przełomie lutego i marca biegacze z całej Polski (i nie tylko) przybywają do urokliwej wsi Wiązowna – położonej około dwudziestu kilometrów od Warszawy. Co prawda frekwencja, ostatnimi czasy nie imponuje, jednak jest to bieg z długą tradycją, który ma już swoich stałych bywalców.
Ja, w tym roku, miałem inne plany. Swoją formę chciałem testować w Pabianicach 23 marca. Dlatego połówkę w Wiązownie miałem odpuścić. Zbieg pewnych okoliczności doprowadził do tego, że wziąłem udział i w tej imprezie. Ale po kolei .