Andrzej, jesteś osteopatą, pomagasz wielu sportowcom w tym również triathlonistom. Na początek wyjaśnij proszę co to jest osteopatia?
To chyba najtrudniejsze pytanie jakie zadają mi pacjenci! Jeden światowej sławy osteopata opowiedział na nie przytaczając dowcip:
Moje przygotowania do pierwszego maratonu były wielką improwizacją. Zdecydowana większość treningów polegała na bieganiu stałym tempem dystansu do 10 kilometrów. Co więcej regularne bieganie zacząłem około 3 miesiące przed startem maratońskim. Czy stosowałem jakiś trening uzupełniający? Niestety nie. To był czas w którym więcej było przypadku, niż planowanych działań.
Też tak macie? Zimowa aura powoduje, że nie czujecie entuzjazmu gdy wychodzicie pobiegać? Ja nie przepadam za takimi warunkami. Wiatr wiejący w gębę, śliskie chodniki powodujące podsterowność, temperatura grubo poniżej 0* C. Chciałoby się wziąć grzane wino i obejrzeć kolejny odcinek ulubionego serialu, a tu trzeba zrobić trening (tzn. nikt nie zmusza, ale…). Co zrobić, żeby ułatwić sobie biegowe życie i zwiększyć odrobinę komfort treningu w tym okresie. Warto wyrobić w sobie kilka nawyków, które spowodują, że będziemy podtrzymywać motywację.
Parafrazując Tischnera: w życiu są różne prawdy. Ta prawda jest bolesna. Okres jesienno-zimowy jest dla wielu biegaczy bardzo trudnym czasem przygotowań. Niestety z każdej niemal strony czyhają na nas (triathlonistów/biegaczy) przeciwności, które utrudniają lub uniemożliwiają zrealizowanie treningu. Pojawiają się niespodziewanie i w najmniej oczekiwanych momentach. Wyskakują jak żółwie ninja z włazów ściekowych. Jednym z takich problemów jest przeziębienie, którego nabawiamy się nierzadko na własne życzenie. Postanowiłem przedstawić kilka patentów pozwalających zadbać o organizm podczas chłodniejszych dni. Tym wpisem zaczynam serię: Jak przetrwać zimę, czyli jak żyć biegać zimą.